Nereye gitsem, geldiğim yerleri yarım bırakır gibiyim.
Ömrümüz oradan oraya savrulmakla geçiyor.
Ben yokken adım söylenen yerlere ait hayatım; hastaneler, çay bahçeleri, okul yolları, eski bir arkadaşın fotoğraf albümünün bir yeri…
Bu defter tüm evinden göçenlere…
“sonra madem insan kal adında bir beladır
insan dalgın bir belgedir kendiyle hayat arasında
